Week 8: Wassenaar 1 wint

Week 8, de returns dus. Wassenaar 2 was al op vrijdag 21 oktober aan de beurt en speelde 4-4 gelijk tegen Noordwijkerhout. Eind november kwamen de overige teams op de baan. Wassenaar 1 versloeg Veglo met maar liefst 7-1, Wassenaar 4 verloor thuis nog met 8-0 van Shuttlewoude, nu werd het een 6-2 nederlaag. Wassenaar 5 dolf het onderspit tegen EVBC/Vlietwijk met 7-1. Klik hier voor uitslagen en programma.

Veglo 3 - Wassenaar 1: 1 - 7
Noordwijkwerhout 2 - Wassenaar 2: 4 - 4
Shuttlewoude 4 - Wassenaar 4: 6 - 2
EVBC Vlietwijk 5 - Wassenaar 5: 7 - 1

Veglo 3 - Wassenaar 1:
Team 1 moest vandaag, 27 november, de eerste return spelen en net als aan de start van dit seizoen stond Veglo tegenover ons. We startten om 10:00 (mooie tijd voor een zondag) op 2 banen met de dames- en herendubbel. Beide partijen liepen op rolletjes, de mannen Marcel Woudsma en Mark van der Akker moesten de eerste set nog wel weer even op stoom komen maar wisten deze wel te winnen en in de 2de set gingen ze gewoon door en wisten het eerste punt binnen te halen. De dames Eveline Spring in 't Veld en Ellen Dompeling (Ellen viel in omdat Akkemay Huininga vandaag helaas afwezig was) begonnen heel sterk en wonnen de eerste set met 21-10 in de 2de set werd het iets spannender maar Veglo kon het 2de punt voor BCW niet voorkomen.
Toen was het aan de beurt aan Marco en Eveline om de eerste singles te starten. Marco had opstart problemen zoals hij zelf zei over de eerste set "volgens mij heb ik serieus 14 x uitgeslagen" in de 2de set ging het al een stuk beter en wist hij deze ook door een eindsprint te winnen. Ondertussen had Eveline in 2 sets alweer gewonnen van haar tegenstandster en was de 3-0 binnen. Marco begon in de 2de set goed het ging lange tijd gelijk op maar halverwege liep zijn tegenstander 4 punten uit maar door een aantal goede flik services haalde hij de tegenstander weer bij en uiteindelijk ook voorbij en won de derde set uiteindelijk na een inhaalrace. Ellen was op baan 2 alweer begonnen en had de eerste set makkelijk met 21-10 naar zich toe getrokken. In de 2de set was ze net iets minder scherp maar wel scherp genoeg om er met de winst vandoor te gaan. Ondertussen was Mark bezig met de 2de set nadat hij de eerste met winst naar zich had toe getrokken helaas ging deze naar de tegenstander dus moest het hier ook in de derde set bepaald worden, Mark bleef koel en won deze 3de set.
Ellen en Marco waren ondertussen begonnen met de 1ste mix ze startten niet al te sterk een aantal stomme foutjes maar gingen er in de eerste set toch met winst vandoor door goed spel, helaas in de 2de set konden ze dit niet doorzetten soms heb je van die setjes zei Ellen maar in de derde kwamen ze weer hard terug om zo de 7-0 veilig te stellen. Als laatste waren Marcel en Eveline aan de beurt zij maakten er ook een spannende pot van maar moesten helaas na 3 sets hun meerdere erkennen zodat de wedstrijd eindigde met een 7-1 overwinning voor BCW, een goede start van de 2de helft van dit seizoen.

Noordwijkerhout 2 - Wassenaar 2: 4 - 4
Het is vrijdagavond 21 oktober 2011 gehaast thuiskomend van het werk, hond uit laten en snel eten want we moesten om 19.00 uur verzamelen bij Rob Gijsbertse. Hoe had ik ooit kwart voor 7 verzamelen kunnen redden, dacht ik nog! Net toen ik OP TIJD weg wilde gaan belde de buurvrouw op.... tja is toch makkelijker dan even lopen;-) met een iets te lange vraag, waardoor ik weer risico liep om menig bekeuring voor het overtreden van de snelheid op te lopen. Om precies 1 minuut over 7 belde ik al wat gestrest aan en wat bleek: ik was niet eens de laatste!!!! Wat mij een enorme opluchting gaf. Na 5 minuten wachten heeft Jim Stegeman toch even Arnaud Heliere gebeld waar hij zat. Ook daar al gestreste achtergrond geluiden, zeer herkenbaar, waardoor er maar besloten werd om met alvast te gaan rijden. Er werden natuurlijk gelijk grapjes gemaakt over Arnaud "de Fransman" maar achteraf bleek dat de lancering van de raket bij ESTEC wellicht heeft meegespeeld. Na enige discussie in welke auto we 5 man met tassen konden proppen werd er toch besloten om met Rob zijn "nieuwe" auto te gaan. Ik wist toch echt niet dat Toyota zo'n ruime achterbak had. Daardoor zaten de meiden Ellen Dompeling, Mariette Timmermans en Scarlet van der Kwaak lekker knus op de achterbank en hebben we zelfs drie riemen om kunnen doen en Jim had een zeer riante plek als bijrijder naast de altijd eeuwige rust uitstralende Rob.
In de auto werden er verhalen over en weer verteld. Toen Scarlet net het woord voerde over een surprise party die ze zaterdag voor haar 65-jarige moeder had georganiseerd werd mijn aandacht even afgeleid doordat Rob rustig zei: "Hé, er brand een lampje". Aangezien bijrijder Jim ook rustig bleef heb ik toch aandachtig het verhaal van Scarlet verder afgeluisterd, totdat ik weer even werd afgeleid. Rob zei rustig: "Nou dat heb ik nog nooit meegemaakt", wat mij enig nerveus maakte, maar aangezien Jim naast Rob wederom zeer rustig bleef en geen paniek uitstraalde bleef ik toch enigszins iets ongemakkelijk maar zeer zeker geïnteresseerd de verhalen op de achterbank volgen. Voor de laatste keer dacht ik bij mijzelf wat heerlijk dat je in gestreste situaties zo rustig kan blijven, daar kan ik nog wat van leren, want mijn emotionele uitspattingen zijn niets vergeleken bij deze bijna serene rust uitstralende mannen. Misschien moet ik toch maar op Yoga gaan??
Na de afslag riep Jim: "Dames even opletten, zo moet je volgend jaar rijden naar het New Age toernooi". Mijn aandacht was gelijk getrokken want na jaren de voorjaarsbeurs te hebben gedraaid begin maart wordt het toernooi eind maart gespeeld waardoor ik eindelijk weer eens keer mee kan doen. Na enige concentratie is het enige dat bij mij is bijgebleven bij de eerste rotonde rechtsaf en bij de tweede rotonde rechtdoor en bij de derde rotonde links af, vanaf daar schakel je je navigatie systeem in of volg je de auto voor je die ook naar het toernooi gaat...
Opeens zagen we de sporthal links aan ons voorbij gaan, even keren waarna we de sporthal aan onze rechterkant voorbij zagen gaan, maar drie keer is scheepsrecht dus nadat we de rotonde weer een keer genomen hadden en we een fietser volgde kwamen we precies om half 8 bij de sporthal aan.
Gauw omkleden en we konden op twee banen tegelijk spelen, dat wordt een vroegertje, was mijn gedachte.
Na de dubbels te hebben gespeeld stond het 1-1. Arnaud speelde een fantastische herenenkel maar verloor ondanks het ongelooflijke uithoudingsvermogen van zijn tegenstander in twee sets. De tweede herenenkel van Jim werd gewonnen dus stond het 2-2. Daarna speelde Scarlet de eerste damesenkel, tijd voor de revanche! Gelukkig was de kauwgom onder haar schoenen verdwenen en won ze overtuigend in drie sets. De beurt was nu aan Mariette die wat onzeker de baan betrad en ondanks de tip van Jim na de eerste set om op haar ademhaling te letten verloor zei in twee sets. Het verlies moest niet verwerkt worden, maar het feit dat ze doordat ze haar concentratie en ademhaling niet goed op orde had een wedstrijd verloor die ze normaal gesproken had kunnen winnen, Het stond nu 3-3. Tijd voor BCW onze specialiteit:...... het mixen... Jim en Scarlet speelden een hele leuke pot met mooie rally's. Door strak aanvallend spel werd in twee sets gewonnen. De hoop op 5-3 winst lag nu in de handen onze jokers Rob en Ellen. Een fantastische pot waarin het gelijk op ging. Zowel de heren als de dames waren aan elkaar gewaagd. Ondanks een fantastische service van Ellen (waar ze veel punten mee scoorde), daar kan onze jeugd nog wat van leren, verloren ze de partij waardoor het eindresultaat een 4-4 gelijkspel werd.
Na maar één drankje te genomen hebben wat de tegenstander erg jammer vond, gingen we toch bijtijds om een uurtje of 11 huiswaarts omdat Rob aanhad gegeven zijn auto niet te vertrouwen. Ik dacht dan stap ik wel bij Arnaud in de auto dat scheelt toch iets aan gewicht ;- ) Wel hadden we besloten om rustig achter Rob te blijven rijden want je weet maar nooit. Mijn Franse les werd wat opgekrikt omdat Arnaud zijn navigatiesysteem een mooie dame met Frans uitspraak ten gehore gaf.
Echter halverwege de N206 vlak na een uitrit te hebben gepasseerd doofden de lichten van de auto voor ons, Arnaud besliste in een split-second om zijn alarmlichten aan te zetten en volgde Rob rustig naar de kant van de weg waar beide auto's stonden geparkeerd. Ik stapte de auto uit om de stomme retorische vraag te stellen: "Doet de auto het niet meer?' waarop bevestigend werd geantwoord. Omdat de auto zijn laatste adem had uitgeblazen waardoor hij nog op de rijbaan stond werd de auto snel door 5 man de berm ingeduwd. Arnaud zette zijn auto met alarmlichten aan achter die van Rob. Gelukkig was Rob lid van de ANWB en had Scarlet haar mobiel bij zich. Door een hardloopactie van Jim en het navigatiesysteem van Arnaud konden we aangeven waar we ons begaven op de N206 ter hoogte van paaltje 412. Aangezien Rob totaal geen papieren bij zich had gaf Scarlet maar zijn kenteken door waarop de ANWB antwoordde dat het tussen nu en een uur kon duren. Wat hadden Scarlet en ik spijt dat we niet in de sporthal even waren gaan plassen. Dus mijn eerste wijze les van de avond: ga plassen voordat je met Rob mee gaat!! Rob bleef vervolgens enige tijd aan het stoeien met zijn gevaren driehoek die het ook onmiddellijk weer begaf, wat een pech!! Maar daar kwam de redder in nood Arnaud met een futuristische gevaren driehoek met draaiende lamp die ik nog NOOIT in mijn leven heb gezien. Zo voelde we ons wat veiliger. Rob gaf aan dat wij maar met Arnaud naar huis moesten gaan, maar daar was natuurlijk geen sprake van samen uit samen thuis!! Bovendien stonden we veilig in de berm NAAST de auto van Rob met de flikkerende auto van Arnaud erachter geparkeerd. Mijn tweede leerzame les van de avond: Stap uit je auto en ga in de berm staan bij voorkeur achter een vangrail! Er volgde nog meer wijze lessen..... Jim had wat muziek en de verhalen volgden elkaar al snel op. Rob had een aanvaring met een laagvliegende fazant, die je volgens Jim twee dagen moet laten uitdruppen alvorens hem te verorberen.
Ellen had met de auto een aanvaring met een laagvliegende reiger ondanks het bukken boorde die een ster in haar vooruit, waarop Jim zei: "Het vlees van een reiger niet te vergelijken was met die van een fazant!!" Mijn derde wijze les van de avond.
Jim had een verhaal dat zijn auto het begaf op een vierbaans snelweg waarna hij een soort Junior Strous manoeuvre maakte richting de berm. Mariette pakte met gevaar voor eigen leven haar beschermkap van haar Cabrio van de snelweg, die ze even daarvoor had verloren zonder iemand te raken. Toen kwam er plotseling een auto met zwaailichten aan, "dat is snel', riep Scarlet, "al na een kwartier!!!”, waarop ik dacht kan ik eindelijk naar de wc... Het bleek echter een ambulance te zijn die vroeg wat er aan de hand was en na enig uitleg kregen we het advies vooral in de berm te blijven staan want we stonden een beetje op een gevaarlijk ongelukkig punt.
Na een kwartiertje koukleumen deed ik toch maar mijn stinkende badmintonsokken aan, want met blote voeten langs de kant met 8 graden was toch wel een beetje koud. Na een uurtje kwam onze reddende engel die na de vraag van wat is er gebeurd meteen aan Rob vroeg waar de garage zat wat niet veel goeds beloofde. Na enige inspectie pakte hij een hamer en begon stevige klappen te geven tegen de dynamo (waarschijnlijk was die kapot waardoor de accu niet op kon laden). Je kon een spelt horen vallen (in gedachte proestte ik het uit van het lachen) waarop Ellen de ijzeren stilte verbrak met de mededeling: "Nou Rob je weet de volgende keer wat je moet doen, gewoon een hamer meenemen", waarop een oorverdovend gelach klonk. De situatie werd door onze reddende Engel nog hilarischer toen hij uitlegde dat bij een Citroen de dynamo op deze manier wel eens aan de praat gekregen kon worden. Waarop Ellen adrem antwoorde: "Tja, die heeft onze trouwe Citroen rijder Rob vorige week ingeruild!!!" Rob onze trouwe Citroenrijder verlangde naar zijn witte bolide en lachte met ons mee als een boer met kiespijn. Mijn vierde wijze les van de avond: als je een Citroen inruilt, haal dan in ieder geval de hamer eruit!
De accu werd aan de praat gehouden met een accuoplader. Rob werd door onze reddende engel naar zijn garage in Leiderdorp versleept, waarna hij naar huis zou worden gebracht met de reddende engel. Afscheid werd genomen van de zich eeuwig schuldig voelende Rob.
Achteraf gezien was het maar goed dat Arnaud iets verlaat was, want als ik had gereden dan hadden er nooit 5 mensen incl. tassen in mijn auto gepast.
Op de achterbank werd nog geroepen: “Ik kan het gaatje niet vinden" gevolgd door wat rare geluiden.... Maar eenmaal gesetteld werd de tweede Franse les van de avond gevolgd en besloten dat Rob zich niet zo schuldig had moeten voelen, hij kon er toch ook niets aan doen!! Ellen zou de volgende dag een bloemetje brengen voor al het ongemak.
Ook werd er afgesproken om als we bij Rob aan zouden komen dat we heel zachtjes zouden doen, want het is toch raar als Hanneke zou merken dat bv Jim zijn fiets al weg is uit de voortuin terwijl Rob nog niet thuis was, hoe moet die dat weer uitleggen?? Gelukkig lag Hanneke al op een oor te slapen en hoefde ze zich niet ongerust te maken.
Tot slot moest ik met mijn eigen auto verder. Een familie kwaal brak echter op nl. het kwijtraken van mijn sleutels, volgens mijn buurvrouw een vaker voorkomende kwaal bij oudere vrouwen en heeft het niets met een erfelijke afwijking te maken;-0 Jim vroeg nog: "Jet is er iets?". "Tja, ik ben weer eens mijn sleutels kwijt", antwoordde ik... Mijn spijkertas binnenste buiten gekeerd, alle badmintonspullen midden op straat gelegd, waarop ik toch steeds iets zenuwachtiger werd met de gedachten ik ben ze nu ECHT kwijt. Vervolgens riep ik: "YES IK HEB ZE", maar ik zeg niet waar en ik schrijf dat ook niet in het stukje!!! Maar op enig aandringen van Jim antwoordde ik ietwat beschamend: "Ze zaten om mijn nek".
"Dat MOET in het stukje”, zei Jim, dat is leuk voor de lezers, dus bij deze...
De moraal van het verhaal als je met Rob mee gaat: neem Arnaud, een hamer en sokken mee en zorg dat je vooraf hebt geplast!
En zo eindigde het verhaal van een hilarische uitwedstrijd van team 2 tegen BKN Noordwijkerhout. Oh ja de uitslag 4-4.
Groetjes Mariette